लघुकथा

  १

सूख दिस गायतां तुजे पोवाडे । प्रेम मिठी पडटां तुज्या वदनाक ॥1॥
वियेलीं दोनी सवणीं एका रूखाचेरी । आयलो दुराचारी पारधी तो ॥धृ॥
रूखाचे माथ्यारी सोडलो ससाणो । धोणवाकु बाण लायलो ताणे ॥2॥
त्या वेळारी तुका सवणीं आठयलीं । धांव गा मायबापा श्रीहरी ॥3॥
उडून वतना ससाणो मारीत । बसतकीच मारीत पारधी तो ॥4॥
आयकून धांवो त्या सवण्यांचो । धरलो सोरपाचो वेश वेगीं ॥5॥
चाबतकीच पारधी भूंयेरी पडलो । बाण तो लागलो ससाण्याक ॥6॥
असो तूं कृपाळू आपुल्या दासाकु । जाता कैवारी संकश्टां तु ॥7॥
तुका म्हण्टा तुजी किर्त त्रिभुवनीं । वेदाचि वाणी येना वर्णुंक ॥8॥
-----------------------------------------------------------------------------
२
कितें तुजी थोरवी वाखाणूं हांव पामर । जाता दयावंत कुर्पा सिंधु ॥1॥
तुजेवरी दया ना आनी कोणाक । अशें हृषीकेशी अजाप एक ॥धृ॥
कुरूक्षेत्र भुंयेचेरी वियेले पक्षी । केलो घोंटेरू तणांमदीं ताणी ॥2॥
अकस्मात थंय रण खांबो लायलो । झुजाचो नेमलो ठाव थंय ॥3॥
कौरवा पांडवा दळभार दोनांयचो । झुजपाक रणी आयले थंय ॥4॥
त्या वेळारी येता तुका पक्षांची याद । पाव बा श्रीपती म्हण्टा तूं ॥5॥
हत्ती घोडे रथ थंय धांवतले । पाशाणाचे जातले शतचूर्ण ॥6॥
अश्या आकांती ते वांचत कशेपरी । धांव कळावावीण श्रीहरी ॥7॥
उडोवन पिलांक कशें वचचे आतां । पाव जगन्नाथा रोखडोच तूं ॥8॥
आयली त्या वेळारी कुर्पा तुज्या चित्तीं । अनाथांच्या नाथा नारायणा ॥9॥
एका हतयाचे कंठीं घांट आशिल्ली । पडली अवचित तांचेरी ती ॥10॥
अठरा दीस थंय द्वंद झूज जालें । वारो वोत बादलेंना तांका ॥11॥
झूज जातरी दाखयलें अर्जुना । तुवें नारायणा पक्ष्यांक त्या ॥12॥
पळे आपल्या दासांकु हांवे राखिलें । झुजामळारी वांचयले कशेपरी ॥13॥
अशी तुका माया आपल्या भक्तांची । माऊली आमची तुका म्हण्टा ॥14॥
-----------------------------------------------------------------------------